Choroba lokomocyjna, czyli kinetosis, to częsty problem wśród właścicieli psów planujących dłuższe podróże samochodem. Najczęściej dotyczy szczeniąt i młodych psów, ale zdarza się również u dorosłych osobników. Zrozumienie przyczyn tej dolegliwości i skutecznych metod radzenia sobie z nią może znacząco poprawić jakość życia pupila.
Skąd bierze się choroba lokomocyjna?
Kinetosis pojawia się w wyniku rozbieżności między sygnałami docierającymi do mózgu psa. Błędnik, czyli narząd równowagi w uchu wewnętrznym, wysyła inne informacje niż oczy i mięśnie. Gdy mózg odbiera sprzeczne bodźce, pies może zareagować objawami przypominającymi zatrucie lub silny stres.
Objawy, które warto znać
Psy reagują na chorobę lokomocyjną na różne sposoby. Do najczęściej spotykanych objawów należą:
- Ślinienie się, szczególnie w pierwszych minutach jazdy
- Wymioty, często po dłuższej podróży lub przy gwałtownych manewrach
- Ziewanie, skomlenie, niepokój – reakcje typowe dla stresu
- Brak apetytu, zarówno przed, jak i po podróży
- Drżenie mięśni i ogólne napięcie
- Apatia lub nadmierna pobudliwość
Niektóre psy mogą przejawiać jedynie subtelne oznaki dyskomfortu, dlatego warto uważnie obserwować pupila.
Czynniki zwiększające ryzyko
Nie każdy pies będzie podatny na kinetosis. Do głównych czynników zwiększających ryzyko należą:
- Wiek – młode psy z niedojrzałym układem przedsionkowym
- Brak doświadczenia – pierwszy kontakt z podróżą może być trudny
- Cecha temperamentu – psy lękowe częściej wykazują objawy
- Złe skojarzenia – np. podróż do weterynarza lub po zabiegach
Konsultacja z weterynarzem
Jeśli objawy powtarzają się, warto udać się do lekarza weterynarii. Rozpoznanie opiera się przede wszystkim na dokładnym wywiadzie i obserwacji zachowań psa. W razie potrzeby lekarz może zlecić dodatkowe badania, by wykluczyć inne przyczyny – np. infekcje ucha lub zaburzenia neurologiczne.
Leczenie: farmakologia i behawiorystyka
Leczenie dobiera się indywidualnie, w zależności od stopnia nasilenia objawów. Można je podzielić na dwie grupy:
Leki
Stosuje się je głównie przy silnych objawach lub gdy behawioralne metody nie przynoszą efektu. Najczęściej wykorzystywane substancje to:
- Maropitant (Cerenia®) – nowoczesny lek przeciwwymiotny, działający już po jednej dawce
- Dimenhydrynat – środek przeciwhistaminowy łagodzący mdłości
- Hydroksyzyna, acepromazyna – leki uspokajające, stosowane wyłącznie po konsultacji
Nie wolno samodzielnie podawać psu leków przeznaczonych dla ludzi – grozi to poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi.
Terapia behawioralna
W przypadku łagodniejszych dolegliwości, można rozpocząć trening adaptacyjny. Polega on na stopniowym przyzwyczajaniu psa do warunków podróży:
- Zapoznanie z samochodem – krótkie sesje w zaparkowanym pojeździe
- Stopniowe wydłużanie przejazdów – zaczynając od kilku minut
- Nagrody i pozytywne skojarzenia – smakołyki, ulubione zabawki
- Zachowanie spokoju przez opiekuna – pies wyczuwa emocje właściciela
Praktyczne sposoby zapobiegania
Najlepsze efekty daje zapobieganie problemowi już na etapie szczenięctwa. Oto kilka sprawdzonych wskazówek:
- Nie karm psa tuż przed podróżą – najlepiej 4–6 godzin przed wyjazdem
- Zadbaj o cyrkulację powietrza – uchylone okno zmniejsza mdłości
- Jedź płynnie – unikaj gwałtownego hamowania i przyspieszania
- Używaj transporterów lub szelek – zapewniają stabilność
- Rób regularne przerwy – co około 2 godziny na krótki spacer i wodę
Czy pies może wyrosnąć z choroby lokomocyjnej?
Tak, w wielu przypadkach dolegliwość ustępuje z wiekiem. Układ przedsionkowy dojrzewa, a pies nabiera pozytywnych doświadczeń związanych z jazdą. Cierpliwość i konsekwencja ze strony opiekuna mają tu ogromne znaczenie.
Kinetosis nie musi oznaczać rezygnacji z podróży z pupilem. Dzięki odpowiedniemu podejściu, właściwej diagnozie i współpracy z weterynarzem, można zminimalizować, a często nawet całkowicie wyeliminować objawy. Dla wielu psów, które początkowo źle znosiły podróże, samochód staje się z czasem miejscem spokojnym i przewidywalnym, a wycieczki wspólną przyjemnością.
Źródło: www.cafeanimal.pl
