Regularne odrobaczanie psów to kluczowy element profilaktyki zdrowotnej każdego pupila. Pasożyty wewnętrzne mogą być źródłem wielu problemów zdrowotnych nie tylko dla zwierząt, ale także dla ludzi – niektóre z nich mają potencjał zoonotyczny, co oznacza, że mogą przenosić się na człowieka. Dlatego odpowiednia częstotliwość odrobaczania psa jest nie tylko kwestią zdrowia czworonoga, ale również bezpieczeństwa całej rodziny.
Pasożyty wewnętrzne u psów – co trzeba wiedzieć?
Do najczęściej występujących pasożytów jelitowych u psów zaliczamy:
-
glisty (Toxocara canis),
-
tęgoryjce (Ancylostoma spp., Uncinaria stenocephala),
-
tasiemce (Dipylidium caninum, Taenia spp.),
-
włosogłówki (Trichuris vulpis),
-
giardie (Giardia intestinalis) – pierwotniaki, które również stanowią zagrożenie.
Zakażenia pasożytami mogą przebiegać bezobjawowo, ale często skutkują biegunką, wymiotami, utratą masy ciała, osłabieniem, anemią czy matową sierścią. U szczeniąt mogą prowadzić nawet do opóźnień rozwojowych.
Od czego zależy częstotliwość odrobaczania psa?
Nie ma jednego schematu odrobaczania, który pasowałby do każdego psa. Plan profilaktyczny powinien być dostosowany indywidualnie, z uwzględnieniem:
-
wieku psa,
-
trybu życia (miasto vs. wieś),
-
kontaktu z innymi zwierzętami,
-
częstotliwości spacerów i dostępu do środowiska naturalnego,
-
obecności dzieci w domu,
-
podróży zagranicznych.
Odrobaczanie szczeniąt
Szczenięta są szczególnie narażone na inwazje pasożytnicze – mogą się zarazić jeszcze w życiu płodowym lub przez mleko matki. Dlatego odrobaczanie rozpoczyna się bardzo wcześnie:
-
2. tydzień życia – pierwsze odrobaczenie,
-
co 2 tygodnie do ukończenia 12. tygodnia,
-
następnie co miesiąc do 6. miesiąca życia.
Preparaty stosowane u szczeniąt muszą być odpowiednio dobrane pod kątem bezpieczeństwa i skuteczności – najlepiej po konsultacji z lekarzem weterynarii.
Odrobaczanie dorosłych psów
Dla psów dorosłych obowiązuje schemat uzależniony od stylu życia:
-
psy domowe, mało wychodzące – odrobaczanie co 3–6 miesięcy,
-
psy aktywne, z częstym kontaktem z innymi zwierzętami – odrobaczanie co 1–3 miesiące,
-
psy polujące, żyjące na wsi – nawet co miesiąc, szczególnie w sezonie dużej aktywności pasożytów.
Zaleca się minimum czterokrotne odrobaczenie w roku. Regularność ma kluczowe znaczenie – jednorazowe podanie preparatu nie zabezpiecza psa na stałe.
Odrobaczanie suk ciężarnych i karmiących
Suki ciężarne należy odrobaczać na dwa tygodnie przed porodem, aby zminimalizować ryzyko transmisji pasożytów na potomstwo. Kolejne odrobaczenie powinno mieć miejsce po porodzie, w momencie rozpoczęcia karmienia. Używane preparaty muszą być bezpieczne dla ciężarnych samic i skonsultowane z lekarzem weterynarii.
Objawy, które mogą świadczyć o obecności pasożytów
Choć wiele inwazji pasożytniczych przebiega bezobjawowo, warto zwrócić uwagę na takie symptomy jak:
-
utrata apetytu lub wahania łaknienia,
-
przewlekłe biegunki lub wymioty,
-
rozdęty brzuch (często u szczeniąt),
-
świąd w okolicy odbytu (pies „saneczkuje”),
-
obecność pasożytów w kale lub wymiocinach,
-
anemia i osłabienie,
-
matowa sierść, problemy skórne.
W razie wystąpienia takich objawów warto wykonać badanie kału w celu potwierdzenia obecności pasożytów i dobrania odpowiedniego leczenia.
Badanie kału jako element profilaktyki
Choć profilaktyczne odrobaczanie jest powszechną praktyką, coraz częściej rekomenduje się cykliczne badania kału zamiast rutynowego podawania środków przeciwpasożytniczych. Pozwala to ograniczyć nadużywanie leków i precyzyjnie dobrać terapię do wykrytego patogenu. Optymalna częstotliwość badania to 2–4 razy w roku.
